موسیقی (یا موسیقیا)،واژه ای یونانی است که در اصطلاح و فرهنگ لغت معادل مفهوم «غنا» دانسته شده و در چند معنا به کار می رود :

الف) اصوات و نغمه های موزون و متناسب که از طبیعت برخی اشیاء و یا از حنجره حیوانات شنیده می شود.

ب) آواز خوش که از حنجره آدمی بیرون آید.

ج) صدایی که از نواختن آلات موسیقی تولید می شود.

ولی این دو واژه ، در حوزه مفاهیم دینی و اصطلاح فقیهان با یکدیگر تفاوت دارند . «غنا» از دیدگاه فقه عبارت است از : آوازی که از حنجره آدمی بیرون آید و در گلو چرخانده (چهچه) و در شنونده حالت سرور و وجد ایجاد کند و مناسب با مجالس لهو و خوش گذرانی باشد . اما موسیقی به صوت و آهنگی گفته می شود که از آلات موسیقی پدید آید.

در اسلام غنا حرام است که دراینجا فقط به علتهای آن اشاره می شود:

1. باعث گرایش به فساد می شود.

2. باعث غفلت از یاد خدا می شود.

3. باعث زیان بخشی بر اعصاب می شود.

اصولاً کار لهو و لعب و غنای که عقل و فکر رو از حد اعتدال خارج کنه حرامه ، مثل بعضی از موسیقی ها که انسان با شنیدنش در حرکات و رفتار بی اختیار می شه.

در کل در باب موسیقی و آلات موسیقی نظر و حکم کلی مراجع اینه که کاربرد اونها در مصادیق لهو ولعب و خوشگذرانی های مختلط و مجالس گناه جایز نیست و حرامه.باید این رو اضافه کنم که در باب آلات موسیقی ما دو نوع آلات موسیقی داریم یکی آلاتی که اختصاصاً در مجالس لهو ولعب استفاده می شه که حرامه ودومی آلات مشترک که استفاده از اونها در مصادیقی که در بالا ذکر شد حرامه و در کارهای که حرام شمرده نشده جایز هستش و همینطوره در باب گوش دادن وآموزش ویا نگهداری این ابزار و آلات موسیقی .

در مورد تشخیص لهوو لعب بودن موسیقی همه فقها اختیار و تشخیص رو به عهده فرد موکلف گذاشته اند . با توضیحاتی که در بالا داده شد استفاده موسیقی در کارهای بیهوده و لهوی که عقل انسان را از اختیار سلب می کند حرام است. و اینکه موسیقی درست و حسابی حرام نیست . ملاک تشخیص گفته شد حالا خودتون می تونید تشخیص بدید که چه آهنگی حلاله وچه آهنگی حرام. البته این یک قسمت بسیار بسیار کوچیک از تحلیل موسیقی در اسلام اگر خواستید می تونید در مورد موسیقی به کتابهای توضیح المسائل و استفتائات مراجع تقلید رجوع کنید.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: